نهم ماه مارس مشاوران باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا در جلسه ویژه ای، برنامه واشنگتن برای ساقط کردن معمر قذافی، رهبر لیبی را مورد بررسی قرار دادند.

پیشتر دو ناو هواپیمابر و کشتی حامل ناویان آمریکائی به سواحل لیبی اعزام شده بودند. همچنین نیروهای دریائی انگلیس در منطقه کشیک می دهند. بموازات اینها، از پایگاه نیروی هوائی در یونان، بریتانیا و آمریکا نیروهای هوائی جنگی جدیدی را به منطقه اعزام می کنند.

خود سرهنگ می گوید که غرب سعی می کند کشور او را دو باره مستعمره سازد. این واقعیت که غرب برای اشغال لیبی آماده می شود، با چشم غیرمسلح هم می توان دید. بخصوص اینکه با کمک رسانه های غربی و از جمله «الجزیره» که با پول سران قطر، دشمنان کهنه قذافی کار می کند، زمینه های خبری گسترده ای را برعلیه او آماده کرده اند.

اما، ما چه می بینیم؟ از خود سرهنگ هیولائی بزرگتر از صدام حسین ساخته اند. بدین ترتیب جنگ اطلاعاتی برعلیه او، دقیقا بر اساس سناریوی عراق پیش برده می شود. بعنوان مثال، نظامیان و سیاستمداران بریتانیا خواهان «محروم کردن دیکتاتور لیبی از سلاحهای شیمیائی» هستند. و بطور کلی، از نقطه نظر روزنامه نگاران غربی و همتایان آنها در کشورهای حوزه خلیج فارس، قذافی خونخوارتر از هیتلر می باشد.

برخی وبلاگنویسان و تحلیلگران مستقل این تبلیغات را «نمونه تبلیغات گوبلزی» می نامند. اما آنچه که رسانه های غربی انجام می دهند، دارای کمترین ارزشی نیستند. حداقل، گوبلز با پشه ساختن فیل شهرت یافت. ولی اینها چنان سیخکی پیش می روند که روی گوبز را هم سفید کرده اند.

اما حتی با تحلیل سطحی آنچه که همکاران خارجی به ما ارائه می دهند، روشن می شود که آنها تبلیغات خود را برای احمقها در نظر گرفته اند. برای درک این مدعا، توجه به خبرهای گزینشی «یورونیوز» و «الجزیره» کافیست. آنها چه چیزی به ما نشان می دهند؟ به ما، بجای توده های به پا خاسته بر علیه «دیکتاتور»، گروههائی مرکب از پنج نفر مخالف مسلح به تفنگ و همچنین، مسلسلهای چند لوله انباشته از گلوله را نشان می دهند.

حتی کسی که بدقت تفسیرهای رسانه های غربی و غربگرا را در مورد این حوادث پیگیری می کند، دیگر حساب آن را فراموش کرده است که شورشیان چند بار وارد تریپولی شده اند. هنوز هم وقتی معلوم می شود که چرا تصرف پایتخت لیبی بعلل نامعلومی چند هفته طول می کشد، مبلغان خارجی سعی می کنند علت آن را بیابند. بسیاریها بدان چسبیده اند که انقلاب لیبی را «مزدوران آفریقائی» و سربازان شایسته بلاروس خفه می کنند.  ولی در این مورد هیچ سندی بدست نداده اند.

با این وجود، رسانه های غربی و غربگرا سعی می کند چنان چهره هیولائی از سرهنگ ارائه بدهند که بکمک سلاحهای سنگین خلق خویش را نابود می کند. علاوه بر این، آنها می خواهند این را به ما بباورانند که نیروهای هوائی و توپخانه قذافی مناطق مسکونی را در هم می کوبند. این در حالیست که خبرنگاران خارجی نمی توانند خانه های ویرانه شده و حتی گودی محل انفجار را به ما نشان دهند. با این همه، «ویرانی» هست. در یکی از خانه ها دوربین خبرنگاران بر روی گودیهای حاصل از گلوله تمرکز کرده و در عین حال بقایای سه اتومبیل سوخته را هم بدان اضافه می کند.

باضافه این، تهدید اوباما در متن اعزام ناوگان دریائی به سواحل لیبی بسیار واضح بود. احتمالا، پس از وارد شدن آن به جنگ، ما هم بالاخره خانه های ویران و انبوه جنازه ها را که به پای سرهنگ می نویسند، خواهیم دید.

در عین حال ما را با هزاران کشته و مجروح می ترسانند و لی برای اثبات آن چیزی نشان نمی دهند. واقعیت این است که، کانالهای خارجی قبلا بعنوان سند سبعیت وفاداران قذافی، جنازه ها را در لباس نظامی نشان می دادند. بادعای شورشیان، آنها «سربازان متمردی» بودند که از تیراندازی به مردم امتناع کرده و بدستور سرهنگ شکنجه شده اند.

در هر حال، این ادعا چندان هم واقعی بنظر نمی رسد. یادآوری کنیم که سخن بر سر مناطق مسکونی شرقی، در وهله اول، بنغازی است که قذافی حاکمیت خود را در آنجا از دست داد. اولا- تصرف مراکز پلیس و پادگانهای نظامی در آنجا خیلی سریع اتفاق افتاد و اغلب چنان غیرمنتظره بود که سربازان و پلیسها نتوانستند مقاومت نشان دهند. بدین سبب، سرهنگ مجالی برای صدور فرمان مجازات متمردین پیدا نکرد.

در نقطه مقابل، برعکس، اپوزیسیون برای انجام این کارها وقت کافی داشت. لازم به تاکید است که برخی از جنازه ها را که بعنوان سند خونخواری قذافی در انظار عمومی بنمایش در آوردند، سر نداشتند. و این یکی از علائم کار اسلامیستهاست. در این مسئله، حداقل دستخط بنیادگرایان الجزایری دیده می شود.

حالا می خواهند با جنگ اطلاعاتی وسیعی که بر علیه قذافی براه انداخته اند، اینها را به حساب او بنویسند. با این وجود، هر روز که می گذرد بمیزان موفقیت تازه طرفداران قذافی، این تبلیغات برعلیه خود غرب تمام می شود. تلاشها برای هیولا ساختن از او، که لیبیائی ها هم چشم دیدنش را ندارند، بی نتیجه ماندند. طور دیگری چگونه می توان این را توضیح داد که او در تریپولی مردم را مسلح کرد و همین مردم، بجای اینکه دیکتاتور را سرنگون سازند، از او پشتیبانی می کنند؟

واضح است که برنامه غرب برای تصرف نفت و گاز لیبی موفق نشد. بدین جهت، گزینه بعدی در برنامه غرب، اشغال نظامی لیبی خواهد بود و تمام شرایط آن آماده شده است. اینک، فقط تصمیم گیری مانده است. اما این هم مشکل است. شورای امنیت سازمان ملل مجوز عملیات نظامی نمی دهد. و با احتساب اوضاع غیرعادی در افغانستان و شمال پاکستان و همچنین، اوضاع بی ثبات عراق، ایالات متحده آمریکا هنوز مردد است.

_______

برگرفته از:

www.pravda.ru/world/

09.03.2011

توضیح ضروری

١- برای اینکه تداعی معانی نشود، یادآوری می کنم که سایت «پراودا»، منبع مطلب فوق، نه ادامه «پراودا»ی پر آوازه اتحاد شوروی است و نه به حزب کمونیست امروزی روسیه ربطی دارد. این سایت، یکی از سایتهای روسیه سرمایه داریست که خود، با تأمین نیازهای غرب امپریالیستی به نفت و گاز و مواد خام، مرتکب خیانت بزرگی برعلیه خیزش انقلابی خلقهای خاورمیانه و شمال آفریقا می شود.

٢- حزب کمونیست روسیه نیز تارنگاشت و روزنامه ای با عنوان «پراودا» دارد و آدرس آن چنین است:

www.gazeta-pravda.ru/